Przez pojęcie aktywów rozumiemy środki gospodarcze, składniki majątkowe, którymi rozporządza dana jednostka gospodarcza. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości definiuje aktywa jako kontrolowane przez określoną jednostkę zasoby majątkowe, które posiadają wiarygodnie określoną wartość i powstały w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przeszłości wpływ do danej jednostki określonych korzyści ekonomicznych.
Korzyści ekonomicznie osiągane są wówczas, gdy jednostka uzyskuje co najmniej zwrot wartości, po której aktywa figurują w księgach. Będą one uzyskiwane poprzez zużycie składników majątkowych jednorazowo bądź też stopniowo, oddaniu ich w dzierżawę, najem, a także poprzez uzyskanie od nich odsetek, dywidendy czy po prostu sprzedaż i uzyskanie za nie pieniędzy.
Ustawa o rachunkowości nie wymaga obligatoryjnie, aby składniki majątkowe, które będą zaliczane do środków trwałych jednostki były jej własnością bądź współwłasnością, wystarczy, że są one kontrolowane przez daną jednostkę. Kontrola oznacza, że jednostka posiada prawo do uzyskiwania w przyszłości korzyści ekonomicznych z określonego składnika aktywów (umowa darowizny, akt własności itp.). Jednostka może również ograniczać dostęp do osiąganych korzyści ekonomicznych osobom trzecim.
Podstawowym kryterium grupowania aktywów jest płynność, która określa stopień zamiany danego aktywu na pieniądze w toku normalnej działalności przedsiębiorstwa. Aktywa dzielone są według możliwości ich upłynnienia. Wyróżniamy więc: aktywa trwałe – majątek, który jest zaangażowany dłużej niż rok oraz aktywa obrotowe – majątek, który pozostaje w stałym obrocie gospodarczym.