Zasada słusznych interesów konsumentów została wprost określona w art. 17 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, który stanowi, że przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów, a także słusznych interesów konsumentów. Inne ustawy uszczegóławiają ten obowiązek i tak interesy konsumentów są chronione przez obowiązujące przepisy prawne m.in. przez ustawę z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawę z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
W przypadku ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów zwaną również ustawą antymonopolową ochroną objęta jest wolna konkurencja na rynku, co pośrednio wpływa również na ochronę konsumentów. Ustawa m.in. reguluje zasady, tryb przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję, praktykom naruszającym zbiorowe interesy konsumentów, a także stosowaniu niedozwolonych postanowień wzorców umów. Dodatkowo ustawa przeciwdziałania antykonkurencyjnym koncentracjom przedsiębiorców oraz ich związków.
W świetle przepisów ustawy zakazane jest stosowanie praktyk, które naruszają zbiorowe interesy konsumentów. Praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów to te, które godzą w nie sprzeczne z prawem czy dobrymi obyczajami zachowanie przedsiębiorcy i polegają na:
naruszeniu obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej oraz pełnej informacji,
nieuczciwych praktykach rynkowych,
czynach nieuczciwej konkurencji,
proponowaniu konsumentom nabycia usług finansowych, które w żaden sposób nie odpowiadają potrzebom tych konsumentom,
proponowaniu nabycia usług finansowych w sposób nieadekwatny do ich charakteru.
Ochrona zbiorowych interesów konsumentów, która została przewidziana w ustawie nie wyłącza ochrony wynikającej z innych ustaw, w szczególności z przepisów o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.