Odpisy amortyzacyjne stanowią odzwierciedlenie utraty wartości środków trwałych wraz z upływem lat ich użytkowania. Amortyzacja jest niczym innym jak równowartością tego zużycia, która jest zaliczana do kosztów działalności. Przedsiębiorca dokonuje umorzenia, a więc okresowego korygowania wartości początkowej środków trwałych o wartość ich zużycia. Wysokość odpisów amortyzacyjnych może być różna w poszczególnych okresach bądź przyjmować stałą wartość, wszystko zależy od tego jaką metodę amortyzacji przyjmie przedsiębiorca.
W świetle ustawy o rachunkowości odpisów amortyzacyjnych dokonuje się poprzez systematyczne, planowane rozłożenie wartości początkowej środka trwałego na ustalony okres amortyzacji. Określony środek trwały może być amortyzowany nie wcześniej niż po przyjęciu go do używania. Amortyzację kończy się nie później niż z momentem zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową. Amortyzacja może być zakończona wcześniej ze względu na fakt, iż środek trwały zostanie przeznaczony do likwidacji, przedsiębiorca stwierdzi jego niedobór bądź też zostanie po prostu sprzedany.
Ustalając okres amortyzacji oraz rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego, biorąc pod uwagę takie czynniki jak:
liczba zmian, na których pracuje dany środek trwały,
tempo postępu technicznego i ekonomicznego,
wydajność środka trwałego, która jest mierzona liczbą godzin jego pracy,
wydajność środka trwałego, która jest mierzona liczbą wytworzonych produktów bądź też innym właściwym miernikiem,
prawne czy też inne ograniczenia czasu używania danego środka trwałego,
przewidywaną przy likwidacji cenę sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.