Za pracę w porze nocnej uważa się wykonywanie obowiązków pracowniczych między godzinami 21.00 a 7.00. Pora nocna w świetle przepisów kodeksu pracy obejmuje 8 godzin. Pracownik będzie określany jako pracujący w nocy, wówczas gdy rozkładu czasu pracy obejmuje w każdej dobie co najmniej 3 godziny pracy. Pracownik pracujący w nocy to również taki u którego co najmniej 1/4 czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną.
W przypadku gdy pracownik wykonuje prace, które są szczególnie niebezpiecznie bądź też są to prace, które wymagają dużego wysiłku fizycznego bądź umysłowego. Czas pracy w nocy nie może być dłuższy niż 8 godzin na dobę. Limit ten nie dotyczy pracowników, którzy zarządzają w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz przypadków w których występuje konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia, zdrowia ludzkiego, mienia, środowiska czy usunięcia awarii.
Wykaz prac szczególnie niebezpiecznych jest określany przez pracodawcę w porozumieniu z zakładową organizacją związkową bądź przedstawicielami pracowników. Określenie wykazu wymaga konsultacji z lekarzami sprawującymi profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami.
Kodeks pracy na pracę w porze nocnej nie zezwala określonym grupom pracowników. Zakaz pracy w nocy obowiązuje pracownicę w ciąży czy młodocianego. W a przypadku pracownika, który opiekuje się dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia praca w nocy jest możliwa tylko za jego zgodą.
Pracownik, który pracuje w porze nocnej ma prawo do dodatku do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej, która wynika z minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeżeli pracownik wykonuje pracę w porze nocnej poza zakładem pracy zamiast dodatku może otrzymywać ryczałt w wysokości przewidywanego wymiaru pracy w porze nocnej.