Przedsiębiorcy kredytują odbiorców, co w wielu przypadkach może rodzić trudności finansowe. Aby zlikwidować czy też ograniczyć trudności firmy można korzystać z faktoringu, czyli odpłatnej odsprzedaży nie przeterminowanych i niespornych należności przysługujących sprzedawcy ze strony nabywcy z tytułu zrealizowanych dostaw towarów i wykonanych usług w celu przyspieszenie cyrkulacji kapitału. Innymi słowy faktoring polega na przeniesieniu wierzytelności handlowych z wierzyciela na faktora. Faktor zobowiązuje się do ściągnięcia wierzytelności od dłużnika, niezależnie od tego czy ten będzie miał trudności płatnicze czy też nie. Faktor przekazuje przedsiębiorcy kwotę uzyskanych wierzytelności, którą pomniejsza się o określoną prowizję dla faktora.
W przypadku zarządzania należnościami faktoring spełnia przede wszystkim trzy funkcję:
gwarancyjną – związana jest ona z ryzykiem niewypłacalności dłużnika oraz zakresem odpowiedzialności przedsiębiorstwa z tego tytułu. W zależności od treści umowy factoring może mieć postać pełną, wówczas ryzyko za wypłacalność dłużnika ponosi faktor oraz postać niepełną (faktoring niepełny) gdy ryzyko z tego tytułu jest tylko częściowe;
usługową – to faktor przejmuje na siebie monitoring oraz administrowanie należnościami;
finansową – dzięki takiemu rozwiązaniu następuje szybszy spływ należności do przedsiębiorstwa, co znacznie poprawia płynność finansową.
Na ogół faktoring ma zastosowanie w przypadku dużych przedsiębiorstw, wówczas faktor ma możliwość osiągnięcia większych zysków. Czasami tez z góry określany jest minimalny limit obrotów, warunkujący skup faktor. Duże znaczenie ma również stopa prowizji, która jest pobierana przez faktora. Na prowizję składa się: koszt kredyty obrotowego oraz dodatkowa opłata pobierana za usługę faktoringową.