Rodzaj dokumentu: interpretacja indywidualna
Sygnatura: DD3.8222.2.334.2015.CRS
Data: 2016.01.04
Autor: Minister Finansów
Temat: Podatek dochodowy od osób fizycznych
Istota interpretacji
1. Czy powyższe świadczenie korzysta z wyżej opisanego zwolnienia? Jeżeli nie korzysta, to jak należy je obliczyć i czy dolicza się wartość tego świadczenia do łącznej wartości świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika i członków jego rodziny w ciągu całego roku podatkowego?2. Czy w takiej sytuacji powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu i czy należy je doliczyć do łącznej wartości świadczeń rzeczowych jakie pracownik otrzyma od zakładu pracy dla siebie i członków rodziny w ciągu całego roku podatkowego?3. Czy pracownikowi temu należy naliczać podatek od tego świadczenia czy też w ogóle świadczenie to nie podlega opodatkowaniu?
Wniosek ORD-IN (PDF) jest to skan orginalnego wniosku ORD-IN umieszczony w pliku w formacie PDF, otwiera się w nowym oknie 318 kB
Treść dokumentu
ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2008 r. Nr ILPB1/415-582/08-4/RP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko S.A. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 4 sierpnia 2008 r., uzupełnionym w dniu 18 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, jest:
prawidłowe w zakresie braku przychodu związanego z udziałem pracowników i ich rodzin w imprezach integracyjnych,
nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
UZASADNIENIE
W dniu 4 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 18 września 2008 r., przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca chce organizować spotkania dla pracowników i może to uczynić w dwóch formach:
jako imprezę otwartą dla pracowników i ich rodzin. W imprezie tej ma prawo uczestniczyć każdy chętny z uprawnionych osób. Wnioskodawca z funduszu socjalnego zapewnia poczęstunek w formie potraw z grilla, napojów, gry, zabawy i konkursy dla dzieci i dorosłych. Festyny sportowo-rekreacyjne oraz spotkania integracyjne organizowane będą jako spotkania „otwarte” dla wszystkich uprawnionych osób. Nie będzie sporządzany wykaz imienny osób korzystających ze świadczenia jak również nie będzie określana wartość poczęstunku. Wstęp na spotkanie jest na podstawie legitymacji służbowej,
spotkanie takie Wnioskodawca może również zorganizować w formie indywidualnych (imiennych) zapisów konkretnych pracowników i członków ich rodzin wydając im bony konsumpcyjne o wartości 50 zł za potwierdzeniem i w ramach otrzymanego bonu osoba uprawniona ma prawo do poczęstunku oraz uczestnictwa w grach, zabawach i konkursach jak w pkt a).
Na podstawie Regulaminu ZFŚS i uchwał komisji socjalnej działającej w zakładzie pracy, finansowane są w całości z ZFŚS pobyty pracowników jako zawodników na zawodach sportowych organizowanych przez Radę Główną Turystyki i Działalności Kulturalnej – organu doradczego S.A. Powyższe świadczenia w całości będą finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:
Czy powyższe świadczenie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych… Jeżeli nie korzysta, to jak należy je obliczyć i czy dolicza się wartość tego świadczenia do łącznej wartości świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika i członków jego rodziny w ciągu całego roku podatkowego…
Czy w takiej sytuacji powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu i czy należy je doliczyć do łącznej wartości świadczeń rzeczowych jakie pracownik otrzyma od zakładu pracy dla siebie i członków rodziny w ciągu całego roku podatkowego…
Czy pracownikowi temu należy naliczać podatek od tego świadczenia czy też w ogóle świadczenie to nie podlega opodatkowaniu…
Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku ponoszonych przez pracodawcę kosztów organizowanych dla pracowników i ich rodzin imprez integracyjnych, festynów, jeżeli nie są adresowane imiennie do pracowników, nie zachodzi konieczność ich opodatkowania. Zakład nie identyfikuje osób uczestniczących w imprezie.
Gdy imprezy integracyjne, festyny organizowane kierowane są do konkretnych osób adresowanych imiennie, dla uczestników stanowią przychód i zachodzi konieczność ich opodatkowania.
Ponoszone koszty przez zakład pracy na rzecz pracownika reprezentującego zakład na międzyzakładowych zawodach sportowych są adresowane imiennie na wniosek pracownika. Stanowią dla nich przychód, w związku z tym zachodzi konieczność opodatkowania.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza, co następuje.
Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (w tym ze stosunku pracy), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.
Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, z kolei przychodami z tego źródła są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT).
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.
W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.
Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.
Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.
W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).
Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że udział pracowników i ich rodzin w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie integracyjnej nie stanowi dla pracowników nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie są bowiem spełnione kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Tym samym, wzięcie udziału przez pracowników wraz z rodziną w imprezie zorganizowanej przez pracodawcę (nie ma przy tym znaczenia czy jest to impreza otwarta czy imiennie adresowana do pracownika) oraz udział pracowników w międzyzakładowych zawodach sportowych nie prowadzić do powstania przychodu a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zwiększenia przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę.
Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie w jakim wskazuje, że jeżeli imprezy nie są adresowane imiennie do pracowników, nie zachodzi konieczność ich opodatkowania, natomiast nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 4 listopada 2008 r. Nr ILPB1/415-582/08-4/RP.
Zmiana interpretacji dotyczy opisanego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
POUCZENIE
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.