Z prowadzaniem działalności gospodarczej wiążą się określone obowiązki podatkowe. Osoba fizyczna rozpoczynając działalność gospodarczą składa wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w którym dokonuje wyboru formy opodatkowania podatkiem dochodowym.
W polskim prawie mamy dwa rodzaje podatku dochodowego. Pierwszy od osób fizycznych – PIT, drugi podatek dochodowy od osób prawnych. Te dwa podatki regulują dwie zupełnie różne ustawy: ustawa za dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podatek dochodowy od osób fizycznych – PIT – jest również płacony przez przedsiębiorców zarejestrowanych w CEIDG, którzy są podatnikami tego podatku. Od wybranej formy opodatkowania zależy w jaki sposób będą odliczane kwoty podatku oraz jakie prawa i obowiązki będą przysługiwały przedsiębiorcy. Formy opodatkowania PIT to skala podatkowa, karta podatkowa, podatek liniowy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Podatek dochodowy od osób fizycznych zaliczany jest do podatków o charakterze osobistym, nikt nie może zapłacić podatku za przedsiębiorcę. Podatkiem jest objęta zarówno osoba fizyczna, która osiąga dochód jak i osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą.
CIT a więc podatek dochodowy osób prawnych wynosi 19% i jest liczony od podstawy opodatkowania czyli dochodu. Na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia księgi rachunkowej. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych określa podatników. Obowiązek podatkowy zależny jest od miejsca posiadania siedziby bądź zarządu przedsiębiorstwa Jeżeli znajdują się one na terytorium Polski wówczas podlegają oni opodatkowaniu bez względu na miejsce osiągania dochodów. Brak siedziby bądź zarządu zawężą obowiązek podatkowy tylko do dochodów, które zostały osiągnięte na terytorium RP.