W związku z tym, iż majątek obrotowy charakteryzuje się dość dużą zmiennością w czasie, zarządzanie nim oraz źródłami jego finansowania wymaga zastosowania innych zasad niż w odniesieniu do aktywów trwałych. Definicje kapitału obrotowego również różnią się między sobą. Można spotkać pogląd, iż kapitał obrotowy to wartość środków obrotowych, która powstała po odjęciu od majątku obrotowego określonych zobowiązań krótkoterminowych. Niekiedy kapitał obrotowy rozdziela się na kapitał obrotowy brutto (aktywa obrotowe) czy też kapitał obrotowy netto (aktywa obrotowe minus zobowiązania bieżące). Najczęściej jednak podmioty skupiają się nad zarządzaniem kapitałem obrotowym brutto – czyli tą częścią kapitału, która finansuje cały majątek obrotowy.
Źródła kapitału obrotowego mogą być zarówno bardziej bądź mniej stabilne, czy też mieć charakter długoterminowy bądź krótkoterminowy. Źródła finansowania powinny być kształtowane w określonych proporcjach zgodnie z strategią finansowania.
Część majątku obrotowego może być finansowana kapitałem pracującym a część kapitałem zmiennym. Kapitał pracujący określany jest jako kapitał obrotowy netto, który stanowi źródło finansowania majątku obrotowego. Strategia określa strukturę źródeł finansowania majątku obrotowego a także rodzaje narzędzi przy pomocy, których pozyskiwany jest kapitał. Wyróżnia się trzy strategie:
strategię doskonałą, która charakteryzuje się odpowiednim dopasowaniem zapotrzebowania na określone składniki aktywów obrotowych, a także doborem do nich idealnego źródła finansowania;
strategię konserwatywną, gdzie główną uwagę skupia się na stabilnych źródłach finansowania oraz
strategię agresywną, w której nacisk kładziony jest na źródła krótkoterminowe.