Zasada wolności gospodarczej została zagwarantowana w ustawie zasadniczej jaką jest Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r. Określa ona, iż społeczna gospodarka rynkowa jest oparta na:
wolności działalności gospodarczej,
własności prywatnej,
solidarności,
dialogu i współpracy partnerów społecznych,
co stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Każdy ma prawo do tego aby podjąć działalność gospodarczą, wystarczy, że posiada określone środki finansowe, dokona wymaganych zgłoszeń oraz rejestracji. Musi się również liczyć z określonym ryzykiem. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko i wyłącznie w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
Zapisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. stanowią rozwinięciem konstytucyjnej zasady wolności gospodarczej. Precyzując tym samym, iż podejmowanie, wykonywanie oraz zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego i przysługuje na równych prawach, muszą być jednak zachowane warunki określone przepisami prawa. Wolność działalności gospodarczej ma swoje rozwinięcie m.in.: w swobodzie podejmowania działalności gospodarczej, jej prowadzenia, swobodzie wyboru formy organizacyjno-prawnej, swobodzie zbywania towarów, oferowania usług oraz kształtowania cen, decydowania o zaangażowanym kapitale oraz zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej.
Wolność gospodarcza co do zasady nie może być ograniczana przez ograny państwowe. Właściwy organ w sprawie podjęcia, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej przez daną osobę nie może żądać ani uzależniać swojej decyzji w tej sprawie od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, niż te które są przewidziane przepisami prawa. Zabronione jest również żądanie przedłożenia dokumentów bądź ujawnienia danych, nieprzewidzianych przepisami prawa.