Amortyzacja stanowi przejaw stopniowego zużywania się trwałych składników danego majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej bądź też wynajmowanych czy dzierżawionych. Amortyzacja wyrażona jest w pieniądzu i jest kosztem uzyskania przychodów. A dokładnie odpisy z tytułu zużycia środków trwałych czyli odpisy amortyzacyjne są kosztem uzyskania przychodów. Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych są określone w ustawie o podatku od osób fizycznych w art. 22 a – 22o.
Amortyzacji podatkowej podlegają środki trwałe określone w ustawie o podatku od osób fizycznych i będą to:
budowle, budynki czy też lokale będące odrębną własnością,
środki transportu, urządzenia, maszyny,
jak również inne przedmioty,
które stanowią własność/współwłasność podatnika, nabyte są bądź wytworzone we własnym zakresie, a także są zdatne w dniu przyjęcia do używania. Dodatkowo te środki trwałe muszą odznaczać się przewidywanym okresem używania dłuższym niż rok oraz być wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością przez podatnika. Środek trwały podlegający amortyzacji może być także oddany do używania na podstawie umowy dzierżawy, najmu czy innej umowy określonej w ustawie.
Amortyzacji będą podlegać również niezależnie od przewidywanego okresu używania:
przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, budynki oraz budowle mimo, że wybudowane na cudzym gruncie,
tabor transportu morskiego w budowie oraz
składniki majątku, wymienione w ustawie, a które nie stanowią własności bądź też współwłasności podatnika, a są wykorzystywane przez niego na potrzeby w związku z prowadzoną działalnością na podstawie umowy.