Przez płynność finansową rozumiemy zdolność przedsiębiorstwa do terminowego i szybkiego regulowania zobowiązań. Ocena płynności finansowej jest dokonywana przy zastosowaniu dwóch grup wskaźników. Pierwszej na podstawie wskaźników statycznych, opartych na bilansie oraz drugiej grupie – wskaźników dynamicznych, opartych na przepływach pieniężnych.
Wskaźniki statyczne to:
wskaźnik bieżącej płynności,
wskaźnik szybkiej płynności.
Wskaźnik bieżącej płynności umożliwia określenie, czy przedsiębiorstwo jest zdolne do spłaty zaciągniętych zobowiązań bieżących i jest liczony jako iloraz wartości aktywów obrotowych oraz wartości zobowiązań krótkoterminowych. Przyjmuje się, że przedsiębiorstwo posiada zdolność do terminowego regulowania zobowiązań jeśli wartość otrzymanego wskaźnika jest wyższa niż 1.
Wskaźnik szybkiej płynności, określa, czy przedsiębiorstwo byłoby w stanie uregulować zobowiązania, w przypadku ich szybkiej wymagalności. W kalkulacji uwzględnia się składniki majątku obrotowego, odznaczające się wysokim stopniem płynności. Można również dokonać oceny w oparciu o wskaźnik natychmiastowej wypłacalności. Liczony jest jako iloraz najbardziej płynnych aktywów, a więc środków pieniężnych i krótkoterminowych papierów wartościowych oraz zobowiązań krótkoterminowych.
W celu pełniejszej oceny płynności finansowej przedsiębiorstwa można wykorzystać tzw. dynamiczne wskaźniki płynności finansowej, które oparte są na przepływach pieniężnych. Ogół wskaźników dynamicznych płynności dzieli się na: wskaźniki wydajności gotówkowej oraz wskaźniki wystarczalności gotówkowej. Wskaźniki wydajności gotówkowej ukazują relację strumieni pieniężnych z działalności operacyjnej z przychodami bądź zyskami, osiągniętymi przez przedsiębiorstwo. Natomiast wskaźniki wystarczalności gotówkowej obliczane są jako relacja strumieni pieniężnych z działalności operacyjnej i kapitałów obcych bądź też wydatków inwestycyjnych.