Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencja środków trwałych dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów powinna zawierać przynajmniej następujące elementy:

liczbę porządkową;

datę nabycia;

datę przyjęcia do używania;

określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;

określenie środka trwałego;

symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;

wartość początkową;

stawkę amortyzacyjną;

kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji, a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;

zaktualizowaną wartość początkową;

zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych;

wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;

przyczyny i datę likwidacji bądź zbycia.

 

Zapisów dotyczących środków trwałych w ewidencji dokonuje się najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. W przypadku późniejszego wprowadzenia uznaje się, że środek trwały nie został ujawniony. Odpisy amortyzacyjne od ujawnionego środka trwałego nieobjętego dotychczas ewidencją są dokonywane dopiero od miesiąca następującego po tym, w którym środek zostały wprowadzony do ewidencji.

 

Ewidencja środków trwałych jest podstawą do zaliczania amortyzacji w koszty działalności. W przypadku braku ewidencji środków trwałych odpisy amortyzacyjne nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

 

W przypadku, gdy podatnik zmienia formę opodatkowania, zakładając ewidencję jest zobowiązany uwzględnić w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego.

Share
This