Opodatkowanie w formie ryczałtu
Kwestie dotyczące ryczałtu jako uproszczonej formy rozliczania podatku dochodowego zostały uregulowane w ustawie z z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Przedsiębiorca, aby móc rozliczać się tą formą podatkową jest zobowiązany do spełnienia określonych warunków. Nie może dokonywać rozliczenia podatku dochodowego w oparciu o kartę podatkową czy rozliczając się na zasadach ogólnych. Podmiot obowiązuje również limit przychodów – przychody za poprzedni rok nie mogą przekroczyć kwoty 150 tys. euro. Z ryczałtu nie mogą korzystać przedsiębiorcy, którzy osiągają całość bądź część przychodu z tytułu prowadzenia działalności związanej z:
kupnem czy też sprzedażą wartości dewizowych,
prowadzeniem aptek,
działalnością polegającą na handlu częściami i akcesoriami, które są przeznaczone do pojazdów mechanicznych.
Podatek obliczany jest poprzez zastosowanie stawek procentowych zależnych od rodzaju prowadzonej działalności:
20% – dotyczy przychodów, które zostały osiągnięte w związku z wykonywania tzw. wolnych zawodów;
17% – jest pobierane od przychodów w związku ze świadczeniem usług m. in. zarządzania nieruchomościami na zlecenie czy usługami wydawniczymi;
8,5% – dotoczy przychodów m. in. działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o określonej zawartości alkoholu – powyżej 1,5 %;
5,5% – przychody m. in. z działalności robót budowlanych;
3,0 % – od przychodów m. in. związanych z produkcją zwierzęcą.
W przypadku ryczałtu podstawą opodatkowania jest przychód. Nie można co prawda pomniejszyć przychodu o koszty uzyskania tego przychodu, ale przedsiębiorca może pomniejszyć go o kwotę odsetek od komercyjnych kredytów, darowizny przekazanej wybranym organizacjom pożytku publicznego czy kwotę na cel określonego kultu religijnego. Obniżenie podatku następuje w wyniku pomniejszenia go o wysokość składek na ubezpieczanie zdrowotne.