Podatek od nieruchomości został uregulowany w ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach. Przedmiotem opodatkowania są zarówno grunty, budynki, ich części jak i budowle oraz ich części związane z prowadzeniem danej działalności gospodarczej. Podatek stanowi dochód budżetów samorządów terytorialnych – gmin.

 

Do uiszczania podatku są zobowiązani: właściciele, użytkownicy wieczyści, samoistni posiadacze, a w niektórych przypadkach również posiadacze zależni nieruchomości lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. W przypadku, gdy przedmiot opodatkowania  jest współwłasnością lub znajduje się w posiadaniu dwóch bądź większej ilości podmiotów obowiązek podatkowy będzie ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach, posiadaczach. W polskim prawie występuje instytucja zobowiązania solidarnego, oznacza ona, że niezależnie od liczby współwłaścicieli danej nieruchomości, organ podatkowy może domagać się opłacenia podatku w pełnej jego wysokości od jednego z nich, od niektórych, bądź od wszystkich podmiotów. 

 

Stawka podatku jest zróżnicowana w zależności od danej gminy. Wysokość podatku jest określana w drodze uchwały rada gminy, która przy jego określeniu uwzględnia górne granice stawek ogłaszanych przez Ministra Finansów w drodze obwieszczenia. Co do zasady stawki tego podatku mają charakter kwotowy, wyjątek stanowi stawka od budowli, która została określona w sposób procentowy.

 

Ustawa przewiduje obszerny katalog zwolnień przedmiotowych, dzięki temu nie wszystkich sytuacjach podmiot  będzie musiał opłacać podatek. Sama rada gminy może określić również inny katalog zwolnień przedmiotowych od podatku.

 

W przypadku osób fizycznych podatek jest płacony ratanie w czterech ratach. Pozostali podatnicy płacą miesięcznie za poszczególne miesiące.

Share
This