Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, określają kto może być podatnikiem i jest to osoba fizyczna, prawna bądź jednostka organizacyjna, która nie posiada osobowości prawnej, a która na mocy przepisów podatkowych podlega opodatkowaniu.
Podatek dochodowy naliczany jest od dochodów osiągniętych przez osoby fizyczne, które podlegają na mocy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizyczny obowiązkowi podatkowemu. Warunkiem opodatkowania jest uzyskanie określonego dochodu na terytorium Polski. Ustawa nie przewiduje żadnych dodatkowych warunków niezbędnych do uzyskania statusu podatnika.
Podatnicy dzieleni są na dwie grupy: podatników, na których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy oraz podatników z ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania w Polsce, bez względu na miejsce położenia dochodów. Opodatkowaniu będą podlegać dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą. W przypadku, gdy osoba, nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, to wówczas podlega obowiązkowi podatkowemu tylko i wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium Polski.
Podatnikami będą również małoletnie dzieci, jeśli uzyskują dochody. Wówczas dochody małoletnich dzieci, które podlegają opodatkowaniu dolicza się do przychodów rodziców. Dotyczy to dzieci własnych jak i przysposobionych. Wyjątek stanowią dochody z pracy, stypendiów, a także przedmiotów oddanych małoletniemu do swobodnego użytku.
Warto pamiętać, iż inne zasady opodatkowania zostały określone m. in. dla członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych. Osoby te podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu uzyskanego ze źródeł przychodów za granicą, pod warunkiem, że nie są obywatelami polskimi oraz nie mają stałego pobytu na terytorium Polski.