Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 19a) definiuje pojęcie samochodu osobowego.
Samochodem osobowym będzie pojazd, którego w świetle przepisów o ruchu drogowym dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony i jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób licząc kierowcę. Mimo, że dany pojazd spełnia powyższe warunki nie będzie można go uznać jako samochód osobowy w przypadku, gdy:
pojazd będzie miał jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony ścianą bądź trwałą przegrodą od części załadunkowej – klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van bądź też z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków: pic-up;
posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie, które jest przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
z dokumentów wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym i gdy spełnione są warunki określone w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
– agregat elektryczny/spawalniczy,
– do prac wiertniczych,
– ładowarka,
– koparka, koparko-spycharka,
– podnośnik do prac konserwacyjno -montażowych,
– żuraw samochodowy,
wynika to z określonych przepisów.
Trzeba pamiętać, że na gruncie przepisów podatkowych definicja samochodów osobowych może być inna i różnić się określonymi elementami. Dlatego konieczna jest dokładna analiza definicji zwartych w przepisach regulujących określone obszary podatkowe (podatek dochodowy, podatek VAT, podatek akcyzowy czy podatek od nieruchomości).