Do końca 2014 r. w przypadku udostępnienia pracownikowi samochodu formowego do celów prywatnych pracodawca musiał rozliczać przychód u pracownika w wysokości wartości rynkowej świadczenia. Od 1 stycznia 2015 r. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych została określa wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych. Wysokość nieodpłatnego świadczenia przysługująca pracownikowi jest zależna od pojemności silnika i wynosi odpowiednio:
dla pojazdów o pojemności silnika do 1600cm3 – 250 zł;
dla pojazdów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3 – 400 zł miesięcznie.
W praktyce oznacza to, że pracownik, który wykorzystuje samochód służbowy w celach prywatnych uzyskuje przychód w zryczałtowanej wysokości. Od tego przychodu pracodawca pobiera zaliczkę na podatek dochodowy.
W przypadku, gdy samochód służbowy był wykorzystywany do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot wysokości świadczenia uzależnionego od pojemności silnika, jakie pracownik uzyskałby za cały miesiąc. Ma to zastosowanie do pracowników zatrudnionych wyłącznie na umowę o pracę.
Może też dojść do takie sytuacji, że pracownik będzie wykorzystywał samochód do celów prywatnych za częściową odpłatnością. Wówczas, przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ustawie według pojemności pojazdu a odpłatnością ponoszoną przez pracownika.