Kwestie poruszone z obrotem obcej waluty – wspomniane już w tym artykule – dla wielu nadal stanowić mogą problematyczne kwestie. Dowodem na to jest – m.in. – często powtarzające się pytanie na temat tego, jaki kurs wiążący jest jeżeli chodzi o przeliczenie waluty obcej na złotówki dla celów podatkowych. Poniższa sytuacja jest tylko przykładem, a zastosowana tam zasada ma znacznie szersze zastosowanie.
Załóżmy, że dokonaliśmy transakcji z zagranicznym kontrahentem (dodatkowo można przeczytać też o tym tutaj). Z pewnych względów faktura została wystawiona w późniejszym – ale nadal akceptowalnym – terminie. Na fakturze jako przelicznik nasz kontrahent zastosował kurs z dnia poprzedzającego dokonanie transakcji. Czy poprawnie?
Zgodnie z art. 15a ust. 7 Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych za koszt poniesiony […] uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Powyższy zapis – choć niedotyczący bezpośrednio opisywanej kwestii– jest o tyle istotny, że jako docelowy termin poniesienia kosztów uznaje datę wystawienia faktury. Jako że rozliczanie się w obcej walucie stanowi jedynie dodatkowy czynnik – a nie osobną czynność w rozumieniu ustawy – to w opisywanym powyżej przypadków kontrahent niewłaściwie ocenił datę zapłaty.
Ma to szczególnie istotne znacznie, jako że – zgodnie z interpretacją urzędu podatkowego – różnicę kursową wyznacza się na podstawie ogłoszonego dzień wcześniej przez NBP kursu. Właśnie dlatego tak ważne jest wyznaczenie odpowiedniej daty i przestrzeganie jej pilnowania.