Stosunek pracy nawiązuje się na podstawie mianowania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach niż przepisy kodeksu pracy. Osoba zatrudniona na podstawie mianowania jest pracownikiem. Stosunek pracy na podstawie mianowania jest zaliczany do pozaumownego stosunku pracy.

Umowa o pracę może ulec rozwiązaniu z pracownikiem w wyniku upływu czasu na jaki została zawarta. Ma to miejsce chociażby w przypadku umów zawartych na czas określony. Stosunek pracy wygasa wówczas automatycznie.

Umowa o pracę należy do najpopularniejszych form zawierania stosunku pracy. Zawarcie umowy o pracę jak i jej zmiana musi mieć formę pisemną. Kodeks pracy wyróżnia następujące rodzaje umów o pracę:

Treść umowy o pracę jest kształtowana zarówno przez same strony umowy jak i przez państwo w drodze norm prawnych.
Umowa o pracę zawiera określone przepisami kodeksu pracy elementy, takie jak:

Pracownik ma prawo do otrzymywania godziwego wynagrodzenia za pracę. Realizacja tego prawa jest zagwarantowana w przepisach prawa pracy oraz poprzez politykę państwa w dziedzinie płac, a w szczególności poprzez ustalenie minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest określana przez państwo w drodze ustawy.

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą może zatrudnić pracownika nawiązując z nim stosunek pracy. Pracownik poprzez nawiązanie stosunku pracy zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju (na ściśle oznaczonym stanowisku) na rzecz pracodawcy. Praca będzie wykonywana pod kierownictwem pracodawcy.

20 lis 2015

Czas pracy

Co do zasady czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Zasada ta dotyczy jednak przeciętnego czasu prawy w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Jeżeli jest to uzasadnione obiektywnymi lub technicznymi przyczynami czy przyczynami wynikającymi z organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony maksymalnie do 12 miesięcy, z zachowaniem ogólnych zasad ochrony bezpieczeństwa oraz zdrowia pracowników